Przejdź do głównej zawartości

Odpowiedzialność karna pracownika

artykuł odpowiedzialność prawna pracownika informacje opinie


Jeżeli w miejscu pracy zdarzy się przestępstwo typu: przywłaszczenie mienia, kradzież, bójka, pobicie,
 naruszenia nietykalności cielesnej, podrabianie czy przerabianie dokumentów lub przestępstwo 
związanie z własnością intelektualną, naruszeniem zasad uczciwej konkurencji - wtedy reguły 
postępowania wobec pracownika, który popełnił dany czyn ustalane są poprzez znaczenie  i skutki 
tego czynu dla firmy i otoczenia.   
Konsekwencje dla osoby która dopuściła się przestępstwa zależą od praktyki przyjętej u pracodawcy. 

Obowiązek powiadomienia o wydarzeniu obejmuje wszystkich, bez znaczenia czy jest to pracodawca, 
czy jego podwładny. Dotyczy to przestępstw ściganych z urzędu (art. 304 § 1 kodeksu postępowania
 karnego). Dla pracodawcy i  pracowników będących świadkami przestępstwa oznacza to, że należy 
zgłosić zdarzenie, w szczególności takiego jak: przywłaszczenie mienia (art. 284 k.k.), kradzież
 (art. 278 k.k.), oszustwo (art. 286 k.k.), podrobienie lub przerobienie dokumentu lub używanie takiego 
dokumentu jako autentycznego (art. 270 § 1 k.k.) oraz większość przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu. 
Przestępstwa których nie ma obowiązku zgłaszać to np. niszczenie, uszkadzanie cudzej rzeczy lub
 uczynienie jej nieprzydatnej do użytku (art. 288 k.k.), ujawnianie lub wykorzystywanie informacji 
wbrew przyjętemu obowiązkowi ich ochrony (art. 266 § 1 k.k. oraz art. 23 w zw. z art. 27 ustawy o 
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji). 

Niezgłoszenie przestępstwa nie ma konsekwencji karnych, ma  jedynie charakter wymogu społecznego. 
Koniecznym jest natomiast zawiadomienie organów ścigania o zabójstwie, spowodowaniu zagrożenia 
dla życia lub zdrowia innych osób lub dla mienia w wielkich rozmiarach, np. poprzez spowodowanie
 pożaru, zawalenia się budowli, eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwopalnych -  pod groźbą  
kary do trzech lat pozbawienia wolności (art. 240 § 1 k.k.). Podobnie jak w przypadku niezgłoszenia 
przestępstwa terrorystycznego. Zgodnie z tym przepisem właściwe organy należy poinformować jak 
najszybciej. 

Zgłoszenie przestępstwa popełnionego przez pracownika leży w interesie pracodawcy. Po wyroku Sądu 
Pracodawca ma podstawę do zwolnienia takiego pracownika w trybie dyscyplinarnym, jak również 
może dochodzić od niego odszkodowania – w przypadku jeżeli sąd karny nie orzekł obowiązku 
naprawienia szkody przez pracownika. 

 
 


Komentarze

  1. Warto wiedzieć takie rzeczy !

    OdpowiedzUsuń
  2. Dokładnie, czy w pracy, czy w każdym innym miejscu, odpowiedzialność za swoje czyny trzeba ponosić!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Praca w systemie akordowym – zasady

Wynagrodzenie akordowe stosuje się najczęściej w przypadku gdy priorytetem dla pracodawcy jest wypracowanie danej ilości pracy. Od efektu ilościowego zależy wysokość wynagrodzenia. Wynagrodzenie za pracę w formie akordu powinno być ustalone w umowie o pracę i odpowiadać rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniać ilość i jakość świadczonej pracy ( art. 78 § 1 K.p. ). Wynagrodzenie za pracę powinno być ustalane według zasad wynagradzania obowiązujących u danego pracodawcy. Przepisy Kodeksu pracy wskazują na możliwość stosowania norm pracy stanowiących miernik nakładu, wydajności oraz jakości świadczonej pracy przez pracownika. Normy pracy są ustalane na podstawie organizacji pracy oraz mogą być zmieniane w miarę wdrażania usprawnień zapewniających wzrost wydajności pracy. Normy te wskazują, ile produktów pracownik powinien wykonać w określonej jednostce czasu. Stosuje się kilka norm pracy z wynagrodzeniem akordowym, a w szcz

Zwolenienia grupowe

Zwolnienie grupowe jest to zwolnienie w sytuacji gdy pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników w okresie nieprzekraczającym 30 dni, przeprowadza redukcję zatrudnienia, wypowiadając umowę o pracę lub na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników i zwolnienia te obejmują: 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników, 10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników, 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników. Do stanu zatrudnienia nie wlicza się pracowników tymczasowych oraz innych osób świadczących pracę w ramach innych niż stosunek pracy stosunków prawnych (np. umów zlecenia). Przyczyny niedotyczące pracownika – są to okoliczności, będące przyczyną rozwiązania umowy niezwiązane z osobą pracownika (np. przyczyny ekonomiczne, organizacyjne, upadłość, likwidacja). Okres 30 dni oblicza się na podstawie odpowiednio stosow